BergparkietDe bergparkiet (Polytelis anthopeplus) is een vogel uit de familie van de papegaaien (Psittacidae). Ze zijn oorspronkelijk afkomstig uit Australië, voornamelijk in de tropen in het zuidoosten.
De bergparkiet werd voor het eerst in 1864 in Europa ingevoerd en gehuisvest in de dierentuin van Londen. De eerste broedresultaten met de bergparkiet werden behaald in1880.
Bij de bergparkiet worden de volgende twee ondersoorten onderscheiden:
- Polytelis a.anthopeplus – Bergparkiet
- Polytelis a.westralis – Westelijke bergparkiet
BergparkietAnatomie
Deze vogel is ongeveer 37 tot 42 centimeter groot en men kan de mannetjes en vrouwtjes makkelijk onderscheiden. Mannelijke exemplaren zijn over het algemeen geel, met verschillende schakeringen op het kopje, zijn rug is meestal groenkleurig en zijn snavel is meestal rood terwijl het vrouwtje over het algemeen meer groenig is van kleur, vooral aan de kop en het lichaam. Ook de staart is groen maar onderaan is het zwart.
Uiterlijk en onderscheid
De bergparkiet is een vrij forse vogel met een lengte tussen de 38 en 42 centimeter en een gewicht tussen de 170 en 175 gram. De basis kleur is overwegend groen. Eenmaal op leeftijd, is er een duidelijk verschil tussen de man en de pop. De man is op de borst overwegend geel-groen. De rug is meer olijfgroen en ontbeert de gele gloed. Op de vleugels bevindt zich een opvallende rode band. De vleugelpennen zijn net als de staartpennen blauw-zwart. De man bezit een mooie opvallende rode snavel. De poten zijn grijs. In grote lijn lijkt het vrouwtje veel op het mannetje maar bij het vrouwtje ontbreekt echter de heldere gele tint in het verenkleed dat vrijwel geheel olijf groen van kleur is. In onderstaande afbeeldingen is het kleur verschil tussen een volwassen mannetje en vrouwtje goed te zien.
Bergparkieten
Voortplanting
De vrouwtjes broeden gedurende ongeveer 21 dagen drie tot zes eitjes uit. Ze komt dan helemaal niet of erg weinig van het nest af; het mannetje voedert haar in die periode. Als de jongen zijn uitgekomen, worden ze door zowel het mannetje als het vrouwtje gevoerd. Tijdens deze periode kan men de vogels naast hun normale voeding ook meerdere keren per dag wat eivoer voorzetten, dat ze graag aan hun jongen voeren. De jongen vliegen uit op ongeveer 5 weken. De jongen zijn geslachtsrijp vanaf 2 jaar. Bergparkieten zijn sterke vogels die ons klimaat goed kunnen verdragen.
Voor het kweken met bergparkieten is het van belang te weten dat ze nog al snel neigen te ve
t te worden en daardoor onbevruchte legsels produceren. Als nestgelegenheid kan een nestblok verstrekt worden met een afmeting van 80 cm hoog, een bodemoppervlak van 30 x 30 cm. en een invlieggat van Æ 9 cm. Het is verstandig meerdere nestblokken te verstrekken zodat de vogels zelf hun keuze kunnen maken.
bergparkietVoedsel
Bergparkieten eten zaadmengsels voor grote parkieten. Ze lusten ook eivoer, fruit, gekiemde zaden en een kleine hoeveelheid insecten. Uiteraard horen de vogels altijd naar behoefte maagkiezel en grit op te kunnen nemen. Af en toe een verse wilgentak of een onbespoten fruitboomtak doet hun knaagbehoefte goed.
Deze vogels zijn van nature sterk. Ze kunnen bijvoorbeeld gerust in de gure winters overleven. Het is dus niet noodzakelijk om een binnenverblijf te maken. Wel om de gezondheid van de vogels te waarborgen moeten ze uit de tocht en vriezende kou gehouden worden.
Gedrag
Over het algemeen zijn bergparkieten rustige verdraagzame vogels. Ze kunnen dan ook gemakkelijk samen gehouden worden met tropen. Hoewel ze niet echt vechtlustig zijn is het wel verstandig om ze per paar apart te houden. Bergparkieten zijn ’s ochtends en ’s avonds het meest actief. De ervaring is dat ze snel vertrouwd raken met hun verzorger en dat ze weinig luidruchtig zijn.